Michał Kęskiewicz

Dyplom Michała Kęskiewicza utrzymany jest w surowych i stonowanych barwach. W zamierzeniu autora, zdjęcia “miały pokazywać miasto, jego tajemnicze zakątki (…) Później zacząłem dodawać rekwizyty. Pierwsze były ręce manekina – element ze świata mody. Potem sięgnąłem po plakat reklamy z bielizną, na końcu po lalki. z pojedynczych zdjęć zrodziła się opowieść o współczesnym świecie, pełnym kontrastów. Świcie, który z jednej strony fascynuje, a z drugiej mnie przeraża. Idealne ciało na plakacie reklamowym w surowym, ascetycznym otoczeniu pustego placu handlowego wydaje się wręcz śmieszne. Wypadające z worka na śmieci ręce manekina przerażają. To, co w innym otoczeniu by nam się podobało, tu straszy lub intryguje. Rekwizyty pozornie tu nie pasują, ale czy na pewno? (…) Dodatkowym “dopełnieniem” komunikatu było sięgnięcie po baner jako podłoże zdjęć. Baner kojarzy się z popkulturą, że światem reklamy w jej najagresywniejszej formie. Chciałem przemówić jej językiem, trochę o niej samej, a trochę właśnie o czymś zupełnie innym”.