Okładka nowej TUBY dostrzeżona przez portal Coverjunkie!

Luty 17, 2016 | nina.gregier

Nie minęły trzy tygodnie od premiery nowego numeru TUBY, a już jej okładka została doceniona przez coverjunkie! Read More

Szkoła Kreatywnej Fotografii SKF

Lipiec 10, 2015 | nina.gregier

Szkoła Kreatywnej Fotografii SKF jest dwuletnią szkołą policealną prowadzoną w systemie dziennym oraz zaocznym od 2004 r. Nadzór pedagogiczny nad działalnością Szkoły sprawuje Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Szkoła Kreatywnej Fotografii SKF posiada uprawnienia do wydawania dyplomu z tytułem – Artysta Fotografik.

Read More

Wyniki Cracow Fashion Awards 2015 [Cracow Fashion Week]

Marzec 31, 2015 | nina.gregier

Gorący weekend modowy już za nami. Rozdano Cracow Fashion Awards 2015, które były połączone z obchodami 20-lecia istnienia Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie. To była najbardziej efektowna z dotychczasowych edycji Cracow Fashion Awards.

Read More

JUNK FASHION SHOW 2015

Luty 3, 2015 | nina.gregier

Studenci Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru w Krakowie pokazali swoją kreatywność. W czasie Junk Fashion Show zobaczyliśmy m.in. ubrania wykonane z papieru i materiałów recyklingowych. Junk Fashion Show zakończył Eko Fashion Weekend, organizowany przez Krakowskie Szkoły Artystyczne.

Studenci I roku Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru zaprezentowali kreacje wykonane z papieru. Pokazali, że ten materiał można kształtować na rozmaite sposoby, imitując tkaniny. Zobaczyliśmy szeroką paletę pomysłów, od strojów utrzymanych w klimacie nordyckiego minimalizmu po skomplikowane konstrukcje przypominające rzeźbę. Studenci wykorzystali swą pomysłowość w doborze materiałów, stosując m.in. paragony, fragmenty gazet czy… pudełka na jajka.

II rok Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru połączył historię z nowoczesnością. Młodzi projektanci stworzyli kreacje, które wykorzystywały najnowsze trendy, a jednocześnie odwoływały się do mody z przeszłości. Wykorzystywali zarówno reprodukcje dzieł sztuki, jak słynna Mona Lisa, czy motywy regionalne i etniczne, wpisując się w nurt slow fashion. Pokazali, że doskonale znają nie tylko historię mody, ale i historię sztuki.

Junk Fashion Show zakończył Eko Fashion Weekend, organizowany przez Krakowskie Szkoły Artystyczne. Przez trzy dni można było wziąć udział w zajęciach podejmujących temat ekologii i sztuki, warsztatach, wykładach czy wystawach. W budynku KSA przy ul. Zamoyskiego 52 można oglądać interesującą ekspozycję „Reinkarnacja przedmiotu”, która prezentuje sztukę użytkową wykonaną przez studentów Szkoły Wnętrz i Przestrzeni.

Partnerzy Junk Fashion Show przyznali swoje nagrody:
| Polski System Recyklingu Organizacja Odzysku Opakowań SA – Ilona Suska
| tołpa – Anna Nawrocka
| Baroque Restaurant&Coctail Bar – Kuba Rajtarski

Organizatorzy Eko Fashion Weekend: Szkoła Artystycznego Projektowania Ubioru, Krakowskie Szkoły Artystyczne, Agencja Modelek i Promocji Mody REKLAMEX, Polska Fundacja Sztuki i Mody

Partner Generalny: Polski System Recyklingu Organizacja Odzysku Opakowań SA

Partnerzy: tołpa®, Digital Boards, Biuro Reklamy i Plakatowania Koneser, Baroque Restaurant&Coctail Bar, Antalis Poland

Fryzury: Akademia Stylizacji M.P.Babicz. Makijaż: Szkoła Wizażu i Stylizacji Artystyczna Alternatywa

Patroni Medialni: Eska, Luksus Portal, Lounge Magazyn, kulturaonline.pl, DaWanda, ekologia.pl, jestemeco.pl, Moda Forum, zielonalekcja.pl, meble.pl, Wydawnictwo Promedia, Fashionbusiness.pl, Moda Damska, Moda Męska, TUBA

Fot. Krakowskie Szkoły Artystyczne

Eko Fashion Weekend: moda, kreatywność i ekologia w Krakowie

Styczeń 21, 2015 | nina.gregier

Już niedługo studenci Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru pokażą, że modę można tworzyć dosłownie ze wszystkiego – wystarczy uruchomić wyobraźnię i pomysłowość. Od 29 stycznia do 1 lutego czeka nas kolejna edycja Eko Fashion Weekendu, organizowanego przez Krakowskie Szkoły Artystyczne (www.ksa.edu.pl). Jego kulminacją będzie pokaz mody recyklingowej Junk Fashion Show (1 luty).

Junk to po angielsku odpad. Z takiego właśnie przeznaczonego do recyklingu papieru kreacje stworzą studenci I roku SAPU. Na wybiegu mają pokazać modowe szaleństwo, a jedynym ograniczeniem jest ich twórcza imaginacja. Powtórne wykorzystanie papieru nie tylko przypomni o ekologii, ale także uruchomi w młodych artystach pokłady wyobraźni. Partner Generalny Eko Fashion Weekend – Polski System Recyklingu Organizacja Odzysku Opakowań SA, wręczy swoją nagrodę autorowi najlepszego projektu recyklingowego.

Drugi rok studentów SAPU otrzymał inne zadanie. Ma nie tylko spoglądać na nowe trendy, ale także w przeszłość. Zadaniem jest poszukiwanie nowego kontekstu dla elementów minionych epok i przełożenie go na język współczesnej mody w duchu past modern. W tym wypadku gama dostępnych materiałów jest znacznie szersza, studenci mogą bowiem korzystać z najnowszych zdobyczy technologicznych. Wszystkie projekty zaprezentują modelki i modele z Agencji Reklamex (www.reklamex.krakow.pl).

Junk Fashion Show ma przybliżyć publiczności pojęcie ekologii i pokazać, że moda oraz sztuka mogą również pozostawać w zgodzie z naturą.

W czwartek i w piątek, 29 i 30 stycznia odbędą się bezpłatne warsztaty w budynku KSA (ul. Zamoyskiego 52) – ich uczestnicy mogą poznać metody przerabiania ubrań i torebek, tworzenia recyklingowej biżuterii, projektowania klosza od lampy.
W czwartek o godz. 17 można również wziąć udział w wernisażu projektów „Reinkarnacja przedmiotu” (budynek KSA, ul. Zamoyskiego 52), ukazującej elementy wyposażenia wnętrz stworzone przez studentów Szkoły Wnętrz i Przestrzeni. Wystawa czynna do końca lutego.

Dodatkową atrakcją są wykłady o odpowiedzialnej modzie i ekologicznym dizajnie.

Na wszystkie wydarzenia obowiązują zapisy: kursy@ksa.edu.pl.Liczba miejsc ograniczona.

Organizatorzy: Szkoła Artystycznego Projektowania Ubioru, Krakowskie Szkoły Artystyczne, Agencja Modelek i Promocji Mody REKLAMEX, Polska Fundacja Sztuki i Mody

Partner Generalny: Polski System Recyklingu

Partnerzy: tołpa®, Digital Boards, Biuro Reklamy i Plakatowania Koneser, Baroque Restaurant&Coctail Bar, Antalis Poland

Fryzury: Akademia Stylizacji M.P.Babicz

Makijaż: Szkoła Wizażu i Stylizacji Artystyczna Alternatywa

Patroni Medialni: Eska, Luksus Portal, Lounge Magazyn, kulturaonline.pl, DaWanda, ekologia.pl, jestemeco.pl, Moda Forum, zielonalekcja.pl, meble.pl, Wydawnictwo Promedia, Fashionbusiness.pl, Moda Damska, Moda Męska, TUBA

Historia domu mody Missoni

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

„(…) w pracy i w interesach, myślę, że ważne (…) jest znać dobrze swój fach. Oczywiście tworzyć dobry produkt – ale również dobra organizacja, zdolność rozpowszechniania go i prezentowania są zasadniczymi składnikami, ale u podstaw leży jakość: interesy są konsekwencją, nawet bez wielkich cyfr”

Dzianina to wyrób włókienniczy, który dzięki specjalnemu splotowi umożliwia rozciąganie we wszystkich kierunkach, co przyczynia się do jej tekstylnego sukcesu w branży odzieżowej. Znana jest od czasów średniowiecznych, największą popularność osiągnęła na początku XX w. kiedy to zwiększyło się zainteresowanie aktywnością fizyczną, a co za tym idzie – wygodnym strojem do ćwiczeń. Dzisiaj niewątpliwym mistrzem dzianin jest Missoni, jeden z największych domów mody, którego znakiem rozpoznawczym są wyroby w kolorowe paski i zygzaki.

Ottavio Missoni, w świecie mody znany jako Tai od najmłodszych lat pasjonował się sportem. W 1947 r. w Trieście. razem ze swoim kolegą, również sportowcem, Giorgiem Oberwergerem założyli małą spółkę dziewiarską o nazwie „Venjulia”. Produkowali głównie odzież sportową m.in. dresy z wełny, które w tamtych czasach były nowością, były technicznie wartościowe (…), ładne, ale przede wszystkim funkcjonalne1. Ich ubrania były oficjalnymi strojami wielu drużyn na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 r. „Venjulia” rozwijała się coraz lepiej, nie były to już tylko dresy, ale także różne inne części garderoby z wełny, nawet kostiumy kąpielowe. Żona Ottavio – Rosita do sportowego charakteru firmy wprowadziła „próbkę” ubrań dla kobiet, mając już pewne doświadczenie na tym polu (uczestniczyła w życiu rodzinnej firmy T&J Vestor produkującej szale, haftowane tkaniny, szlafroki i podomki).

Firma przyciągała klientów solidnością i fachowością wykonywanych ubrań. Konsekwencją tego było otrzymanie w 1955 r. zlecenia na produkcję odzieży dzianinowej od znanego butiku Biki (ubierał m.in. Marię Callas). W efekcie zaczęli realizować małe kolekcje dla La Rinascente – sieci włoskich domów handlowych. Duży sukces osiągnęli wprowadzeniem na rynek dzianinowych sukien – koszul w kolorowe, pionowe paski (wiosna ‚58), ochrzczonymi „Milano Sympathy” . Były to pierwsze ubrania z metką Missoni. Dla ich kolekcji La Rinascente zarezerwowała specjalną witrynę, podkreślając kolorowe ubrania.

W 1956 r. Rosita Missoni poznaje w Ameryce młodą, francuską projektantkę Emmanuelle Khan, której po pewnym czasie Rosita proponuje zrobienie małej, wspólnej kolekcji. W 1966 r. po raz pierwszy zaprezentowali ją, z ogromnym sukcesem, w Miediolanie w Teatro Gerolamo. Była to kolekcja łamiąca tradycyjne schematy myślenia o dzianinie. Podział prac w firmie był spontaniczny: Ottavio zajmował się częścią techniczną a Rosita formami, czyli z jednej strony materiałami i kolorami, z drugiej modelami, i tak już zostało. Przędzę barwili w rodzinnej fabryce Rosity, która miała już w tym spore doświadczenie. Problemem natomiast okazało się znalezienie kogoś, kto odważyłby się robić nadruki na dzianinie typu jersey. Po długich poszukiwaniach w końcu znaleźli właściwą osobę w Como.

W 1967 r. o marce Missoni zrobiło się jeszcze głośniej a to za sprawą pokazu w Pałacu Pitti we Florencji – ówczesnej stolicy mody. Początkującym markom takie wydarzenie mogło otworzyć drzwi na światowe rynki. W dniu pokazu Rosita zorientowała się, że modelki nie mają odpowiedniej bielizny do prezentowania ich dzianin, gdyż staniki zmieniają wzory górnej części ubrań. Zdecydowała, że modelki zostaną wypuszczone na wybieg bez bielizny, co wywołało dość duży skandal, ponieważ leciutkie dzianiny w świetle reflektorów stawały się transparentne. Missoni zostają oskarżeni przez organizatorów za zbrukanie golizną Pałacu Pitti. Mimo że nie zostali zaproszeni na kolejne pokazy, „afera” przysporzyła im popularności. To, co się działo w Pałacu Pitti zaprocentowało okładką w „Arianna”, gdzie redaktor naczelną była Anna Piaggi, w „Elle”, „Vogue” oraz nagrodą Moda Mare w Cefalù.

W temacie przełamywania schematów przyszedł czas na patchwork. Dokonania patchworkowe zostały również pokazane na wystawach w Metropolitan Museum of Modern Art w Nowym Jorku, w Museum of Fine Arts w Dallas oraz w Museum of Costume w angielskim Bath. Dziesięć miesięcy później w Dallas przyszedł czas na nagrodę Neiman Marcus Fashion Award – rodzaj Oscara międzynarodowego w świecie mody. W kwietniu 1981 r., podczas wydarzenia „Incontri Venezia”, zaprezentowali pierwszą kolekcję tkanin do dekoracji wnętrz wyprodukowaną przez T&J Vestor di Golasacca (firma rodzinna Rosity), która wraz ze współpracą z jej braćmi, Giampietro i Alberto Jelmini, dała początek Missoni Home. W 1997 r. przekazują stery swojej firmy dzieciom, Vittorio zajmuje się marketingiem, Luca – projektowaniem kolekcji męskich i opieką nad wystawami, Angela jest dyrektorem kreatywnym. Dzieci Rosity i Ottavia już od jakiegoś czasu poznawały tajniki prowadzenia firmy. Dorastali praktycznie między domem a pracownią, spędzali czas wśród kłębków przędzy, skrawków tkanin a żurnalami mody.

Missoni zawsze podkreślali, że ich siła tkwi w rodzinie. Posiadają ośmioro wnucząt. Margherita, córka Angeli, z której Ottavio był szczególnie dumny, została twarzą ich marki i współpracuje z matką w dziale akcesoriów.Nie małych emocji dostarczyło również Ottaviowi zobaczenie swoich trzech kobiet: Rosity, Angeli i Margherity, na scenie Carnegie Hall w Nowym Jorku. Dumne odbierały nagrodę Glamour Women of the Year 2006 – jest to uznanie za zaangażowanie, pracowitość, twórczość i talent (…) nagroda dla trzech pokoleń Missoni. (Missoni,Scandaletti, 2011: 135).

Rosita, która zostawiając firmę, miała zamiar być babcią i poświęcić się wnukom, po pewnym czasie zaczęła odczuwać tęsknotę za pokazami i wróciła do firmy na pełny etat jako projektantka Missoni Home. Doceniono jej pracę, hojnie obsypując nagrodami. Zwrot w karierze nastąpił w 2005 r., kiedy to grupa Rezidor zdecydowała o wprowadzeniu wielkich marek do hoteli – stało się to nową szansą dla Missonich. W 2009 r. został otwarty Hotel Missoni w Edynburgu. Następne otwarcia nastąpiły w Kuwejcie, Omanie, Brazylii i Turcji. 9 maja 2013 r. w wieku 92 lat zmarł Ottavio Missoni.

tekst: Anna Winiewicz

Artykuł ukazał się drukiem w magazynie TUBA nr 9/01/2014

Inteligente ubrania

Maj 26, 2014 | nina.gregier

Spodnie sterujące sposobem poruszania, kurtka, której objętość zwiększają otrzymywane powiadomienia na Facebooku, koszula z baterią słoneczną służącą ładowaniu smartfona na mieście… Niemożliwe? A jednak! Galopujący rozwój nowych technologii sprawia, że stajemy w obliczu rzeczywistości co rusz zaskakującej nas nowościami – coraz lepiej dopasowanej do ludzkich potrzeb, mającej ułatwić i usprawnić nasze życie. Cała gama niekonwencjonalnych projektów przywodzi na myśl sceny z filmów science fiction, stopniowo wkraczające w rzeczywistość, której ludzka wyobraźnia nie zna granic.

Wearable technology, czyli stosowanie technologii w ubiorze, jest zjawiskiem ciągle rozwijającym się i nieuniknionym. Efektem jest powstawanie inteligentnych ubrań – produktów wyposażonych w niestandardowe rozwiązania technologiczne, takie jak diody, czujniki, czy mikroprocesory. Duże zainteresowanie tego typu gadżetami sprawia, że branża dynamicznie się rozwija, przyciągając naukowców prowadzących badania i realizujących swoje niekonwencjonalne wizje. Przykładów jest wiele, a oto kilka, które moim zdaniem zasługują na uwagę. Wearable Absence to inteligentne ubranie, które rozpoznaje emocje i odpowiednio na nie reaguje. Dzięki wbudowanym czujnikom rejestrującym pracę serca, odczytuje informacje dotyczące naszego stanu emocjonalnego – poziomu stresu, zrelaksowania, czy ekscytacji, które gromadzone są w bazie danych. W odpowiedzi na analizę naszego samopoczucia system generuje pliki muzyczne bądź obrazy, które mogą poprawić nam nastrój. Odtwarzanie dźwięku lub oglądanie zdjęć możliwe jest dzięki odpowiedniemu przystosowaniu ubrania do tego celu – wszytym głośnikom i ekranom.

Kolejnym przykładem jest produkt wzbudzający sporo emocji – interakcyjne okulary Google Glass, których możliwości są imponujące. Na wielofunkcyjność okularów składa się m. in. możliwość prowadzenia rozmów, nagrywania filmów, robienia zdjęć, udostępniania plików, reagowanie na komendy głosowe, zsynchronizowanie z Google Translate i wiele, wiele innych. Umieszczony na oprawkach interfejs obsługiwany przez odpowiednie gesty steruje funkcjonowaniem okularów. Co ciekawe, wgranie odpowiednich aplikacji poszerza możliwości Google Glass – np. identyfikacja osoby po analizie jej ubioru. Obecnie zakupu okularów dokonać mogą jedynie mieszkańcy Stanów Zjednoczonych, a do sprzedaży na szerszą skalę mają zostać wprowadzone w 2014 roku. Ciekawą propozycją na chłodniejsze dni są rękawiczki Hi-Call projektu włoskiej firmy Hi-Fun, które dzięki zastosowaniu technologii Bluetooth pozwalają na prowadzenie rozmów za pomocą kciuka i małego palca. Umieszczone w nich odpowiednio głośnik i mikrofon skutecznie zastępują telefon – wystarczy zbliżenie dłoni w charakterystycznym geście. Nie ukrywajmy – mimo, że jest to spore udogodnienie, to jednak taki widok nie należy do codzienności i może szokować. Firma Hi-Fun posiada w swojej ofercie znacznie więcej interesujących propozycji znajdujących się w sprzedaży, zwłaszcza do odtwarzania muzyki – opaski, poduszki, czapki, czy bezprzewodowe słuchawki.

Większość projektów budzi zachwyt, jednak spora część nie znajduje praktycznego zastosowania w codziennym użytku – naszpikowane elektroniką nie zdają egzaminu w sytuacjach takich jak np. pranie. Odstraszać może również wysoka cena i mała dostępność. Naukowcy mają więc duże pole do popisu – spopularyzowanie tych produktów i przekonanie ludzi do ich funkcjonalności jest nie lada wyzwaniem. Zastanawiające jest to, do jakiego stopnia w swoich projektach posuną się twórcy inteligentnych zabawek i czy jest w ogóle jakakolwiek granica ingerencji w naszą garderobę. Pozostaje jedynie czekać i bacznie obserwować otaczającą nas rzeczywistość, która zmienia się w niewyobrażalnie szybkim tempie. Czy jest coś, czego nie możemy się spodziewać? Czy zalewająca nas fala nowych technologii zdominuje nasze życie, nie zostawiając miejsca na nieskażoną elektroniką przestrzeń? Pewne jest jedno – ludzka wyobraźnia i pomysłowość nie pozwolą się nam nudzić!

tekst: Monika Stawarska
Artykuł ukazał się drukiem w magazynie TUBA nr 9/01/2014