Wystawy "Indywidualne 2016" SKF [ZDJĘCIA] - KSA
Zobaczcie zdjęcia absolwentów Szkoły Kreatywnej Fotografii w ramach cyklu „Indywidualne 2016”.
„Pozytywka” Adam Dyduch
Znaczącą większość docierających do nas informacji odbieramy za pośrednictwem wzroku, jednak każdy z nas posiada swój odrębny sposób postrzegania. Spowodowane jest to naszymi indywidualnymi potrzebami i uczuciami, którymi steruje podświadomość. SZTUKA PERCEPCJI to dialog pomiędzy postrzeganiem piękna kobiecego ciała jako idealnej całości, a subtelnym detalem. Światłocień konstytuuje rzeczywistość, podkreśla fizyczność postaci tworząc specyficzny teatr ciała.
„(Nie)dorosłość” Adrianna Ziembińska
Wystawa pt. „(Nie)dorosłość” jest opowiadaniem o rozterkach wewnętrznych młodej kobiety, która stoi u progu dorosłości. Bohaterka jest przedstawiona jako dziecko, ponieważ mimo wieku w środku nadal czuje się małą, zagubioną w świecie dorosłych dziewczynką. Cykl fotografii przepełniony jest subtelną symboliką, co pozwala na wolną interpretację oglądających. Stylistycznie jest to pokazane w sposób baśniowy, owiany aurą tajemniczości oraz charakteryzuje się klimatem marzeń sennych.
„Fantasmagoria” Agata Babula
Fantasmagoria to złudzenie wzrokowe wytworzne przez naszą wyobraźnię. Myślenie o nas samych jest jedną wielką ułudą, subiektywnym obrazem, który nie musi równać się rzeczywistości. Widzimy samych siebie przez masę filtrów, które zaburzają nam obiektywne spojrzenie na swoje ciało jak i na swoje cechy charakteru bądź nasze możliwości. Zakrzywiamy obraz o sobie popadając w kompleksy lub w przesadny samozachwyt. Spoglądamy na nas i to co robimy tylko przez pryzmat naszych doświadczeń. Nie wiemy co myślą o nas inni, jak nas odbierają. Czy tak naprawdę wiemy kim jesteśmy?
„Fenomenologia” Alicja Węgrzyn
Spojrzenie. Pierwsze wrażenie. Świeżość. Zaintrygowanie. Intuicja.
Fenomenologia, jako kierunek filozoficzny, zachęca do zainteresowania rzeczywistością – „opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane”, a więc postrzegania świata takim, jaki jest.
Nie polemizując zbytnio z teorią, seria fotografii pt. „Fenomenologia” jest zestawem bezpretensjonalnym, teraźniejszym. Wykonana w technice fotografii natychmiastowej (polaroidem, będącym zawsze pod ręką), wynika z potrzeby ukazania ulotnego i niepowracającego „tu i teraz”. Utrwalenia maleńkich zdarzeń, fenomenów chwili, dostrzeżonych podczas codziennych, dalekich od rutyny, wędrówek.
„ARTYKUŁ 140 / naturyzm” Angelika Mirocha
„Art 140. Kto publicznie dopuszcza się nieobyczajnego wybryku, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 1 500 złotych albo karze nagany”
Czy ktoś jeszcze pamięta o szacunku do własnego ciała i zbliżaniu się do natury? Czy ktoś jeszcze pamięta, że sam jest naturą? Problem z seksualnością człowieka ciągnie się za nami przez całe nasze życie. Od małego każdy dyktuje co powinno się robić,a czego nie,co jest taktowne,a czegopowinniśmy unikać.Jednak czy naprawdę tak powinno być? Nasza seksualność traktowana jest zazwyczaj jak zło, a jednocześnie powód do wstydu – zapominamy o szacunkudo własnego ciała i fakcie, że stworzeni zostaliśmy przez naturę. Warto czasami przypomnieć sobie o nieosiągalnym marzeniu większości ludzi – absolutnej wolności, która w obecnych czasach jest nieosiągalna ze względu na ograniczenia, które narzuca nam społeczeństwo, a dodatkowo niejednokrotnie my sami. Kiedy ostatnio byłeś/aś nago w lesie i nikt nie uznał Cię za wariata oraz nie oskarżył o zaburzenia na tle seksualnym?
„Jazgot” Anna Pietrzyk
Seria zdjęć zatytułowana „JAZGOT” to dialog pomiędzy fotografią a muzyką, w której panuje wolność wypowiedzi i niczym nie ograniczona swoboda. Jest to próba dotarcia do wnętrza, przenikając wszelkie aspekty sztuki fotograficznej jako formy wyrazu. Pozwala zarówno szczerze się wypowiedzieć jak i odkryć paletę barw namalowanych przez dźwięki. W cyklu zdjęć słychać pisk niszczonej kliszy, która w destrukcyjny sposób umożliwia na nowo wyłonić mieszaninę głośnych dźwięków, synergicznie wpływających na siebie, tworząc muzyczny obraz.
„La femme fatale” Edyta Jasinowska
„La femme fatale” – w tłumaczeniu na język polski „kobieta/dama ze wsi”. Tytuł mojej pracy nie jest przypadkowy. Związany jest z miejscem, gdzie mieszkam i z kobietami, które są dyskryminowane ze wględu na swoje wiejskie pochodzenie oraz, że ich dodatkową pracą jest zajmowanie się gospodarstwem domowym. Chciałam przekazać wszystkim obserwatorom, że kobieta ze wsi również może interesować się modą i trendami. Stąd właśnie pomysł by wykonać sesje modową w miejscach, które nie są urbanistyczne, nie ma bloków i osiedli, natomiast są pola, szklarnie i domy.
„Inne Zakopane” Ewa Tanistra
Chciałam przedstawić to popularne w Polsce miasto z troche innej perspektywy. Każdy ma na pewno takie miejsca w swoim mieście do których z chęcią wraca lub nigdy nie chciałby wrócić. Zakopane to dla mnie miejsce w którym się urodziłam, wychowałam i też mam tutaj właśnie takie miejsca które chce pokazać .
„Oneness” Fassal Thayakath
It is based on the theme, diversity and equality of human beings. Individual equality is similar
on the basis of consciousness of the state ‘I’ or ‘MINE’. And, each and every individual diversities
are formed by huge amount of information that collected naturally by the ve organic senses
which are sight,smell,taste,touch and hearing.
There is a lingering ‘ONENESS’ in every individual human as form of ‘I’, despite even the diversity
each other.
„Shapes of Soul” Irina Gauchkaia
„Niepewność” Jakub Gier
„Pragnienie i Światło” Jarosław Mudyn
Praca „Pragnienie i Światło” składa się z pięciu dyptyków, pierwsze zdjęcie każdej pary to portret człowieka widzianego przez pryzmat jego pragnień, potrzeb lub bliskich mu wartości, ich wybór jest subiektywny ale dotyczy znacznej większości z nas. Drugie zdjęcie jest ilustracją źródła światła jakie nam może się kojarzyć z pierwszym tematem. W tym przypadku wybór jest efektem ankiety jaką przeprowadziłem w śród swoich znajomych na Facebooku.
„Imaginarium” Joanna Macura
„Zderzenie wyobraźni” Justyna Błachut
„Trionfo di Afrodite” Kajetan August
Mój edytorial to opowieść osadzona na granicy mitologii i rzeczywistości, uzupełniona
wyobraźnią. Jest to historia pokazująca brutalność piękna oraz kwintesencje i moc złości.
Inspiracją do głównej postaci jest grecka bogini miłości- Afrodyta. Historia jest pokazana w
teatralnej formie, która tak jak w klasycznej greckiej tragedii zazwyczaj ma fatalne zakończenie.
„Młode Orły” Kamila Błaszkiewicz
Reportaż o Orlętach Armii Krajowej powstał zimą, na przełomie 2015/2016 roku. Przedstawia współczesne młode pokolenie nastolatków, skupione wokół kieleckiej organizacji paramilitarnej – Orląt Armii Krajowej. Młodzież traktuje swoją misję z pełnym zaangażowaniem, pasją i energią. Podczas cyklicznych zbiórek poznaje tradycję żołnierską, uczy się patriotyzmu i historii ojczyzny. Organizacja jest też szkołą, która kształtuje charakter młodych ludzi, przygotowuje do życia, uczy samodzielności, odpowiedzialności i umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Młode Orły to obraz o niezwykłej chęci młodego pokolenia do samodoskonalenia.
„La femme fatale” Kamila Kozłowska
Odkąd zaczęłam zajmować się fotografią modową, zauważyłam, że kobiety zdecydowanie dominują w owej swerze. W większej części magazynów czy reklam, to właśnie one najbardziej przyciągają wzrok odbiorcy. Postanowiłam więc zadać sobie pytanie: dlaczego tak właśnie jest? Czerpiąc inspiracje z literatury, sztuki i mody powstał mój cykl zdjęć modowych na których ukazuję „femme fatale” czyli kobietę fatalną, idącą do celu po trupach, eliminując przy tym płeć przeciwną. Język francuski, którego użyłam w nazwie wystawy nadał moim fotografiom klasy i gracji które jednogłośnie kojarzą nam się z zadbanymi oraz eleganckimi francuskimi kobietami.
„Relacje” Karolina Nowicka
„Odrodzenie” Karolina Rydarowicz
Natura od zawsze otaczała człowiekiem, towarzyszy nam ona od milionów lat. Jest inspiracją i natchnieniem dla szerokiej grupy artystów. Niestety często ludzie zapominają o niej, staje się ona dla nich obojętna i nie dbają o nią. Człowiek od urodzenia jest związany z naturą . Można upaść na dno i się podnieść zaczynając od początku, a początkiem jest ziemia, trawa, drzewa. W dzisiejszych czasach ludzie zapominają o tych podstawach, gubią się. Szukają azylu, który tak naprawdę jest na wyciągniecie ręki. Moja wystawa to seria 8 fotografii która ma na celu pokazać niekończącą się więź między człowiekiem a przyrodą.
„Rozstania” Kasia Rosiak
Rozstania to cykl fotografii opowiadających o tęsknocie za bliską osobą. O smutku, który pojawia się kiedy nie można pogodzić się ze stratą. Niezrozumienie, że cały świat idzie dalej jakby nic się nie zmieniło nierzadko nas przerasta. Ale przychodzi taki moment, kiedy zdajemy sobie sprawę, że myśl o tej osobie nie powinna być powodem nostalgii. Należy przypomnieć sobie ile ta osoba wniosła do naszego życia. Nie zatracać się w smutku, pamiętać o jej wpływie na nasze życie, dobrych chwilach i być szczęśliwym, że dane nam było mieć w swoim życiu kogoś tak wartościowego.
„skrywane” Katarzyna Kośmider
„skrywane” – to opowieść o emocjach i pragnieniach, które trudno ubrać w słowa. Dlatego najczęściej jak coś mnie dręczy, to łapię za aparat lub farby i zmieniam swoje zmartwienia w obraz. W swoich pracach łączę moje dwie pasje – fotografię i malarstwo, tworząc emocjonalny autoportret.
„Sensibilite” Klaudia Bętkowska
Często zapominamy, żeby choć na chwilę się zatrzymać i uwolnić się od negatywnych emocji. By otworzyć oczy i spojrzeć na otaczający nas pełen radości i szczęścia świat, na naturę, która jest pięknem samym w sobie. Są takie momenty w życiu, kiedy człowiek zaczyna patrzeć na wszystko z innej perspektywy – zaczyna doceniać małe rzeczy i cieszy się każdą chwilą. Przedstawiam serię zdjęć portretowych, która obrazuje ludzką wrażliwość. Popatrzmy na wrażliwość , która jest naszym wewnętrznym pięknem.
„Watermelo” Klaudia Osierda
Od kiedy pamiętam, mojemu życiu towarzyszyły 2 pasje – fotografia oraz muzyka. Każdy człowiek włączając piosenkę, wsłuchując się w MELOdię oraz zamykając przy tym oczy, potrafi przenosić się do różnych miejsc, czasów, czy też widzieć nierealne rzeczy, symbole lub osoby. Cykl fotografii przedstawia abstrakcje jaka moim zdaniem powstaje w umysłach ludzi słuchających różnych utworów. W zrealizowaniu projektu i zaplanowanych kadrach pomogła mi tytułowa woda (water), dzięki której udało się uwiecznić abstrakcyjne formy. Głównym celem, było połączenie moich 2 pasji, jak mi to wyszło?
Larysa Biadała
Mentalność kobiecości w dzisiejszym społeczeństwie opiera się na heroiźmie, niezależności oraz sile. Jednakże spoglądając na nasze ciało, czyż nie jest delikatniejsze, czyż nasza skóra nie jest cieńsza, nasza sylwetka drobniejsza ?A skoro tak, to o ileż bardziej delikatne musi być wnętrze, nasze kobiece serce? W poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, przedstawiam serie 8 zdjęć, które na chwilę pozwolą zapomnieć o kobiecej dumie i zaprowadzą Nas w znikomą kruchość.
„Daylight beauty” Maciek Grzymek
Daylight beauty Daylight beauty jest serią zdjęć portretowych wykonanych w mieszkaniu autora, na tle jedynej białej ściany jego pokoju. Miejsce to jest dla niego szczególnie ważne, tam powstaje wiele jego prac. Tytuł odnosi się do dwóch kwestii. Po pierwsze, naturalne światło uważa on za najlepsze, przy jego pomocy najbardziej lubi pracować i powstałe przy jego udziale analogowe portrety uważa za najprawdziwsze i najpiękniejsze. Po drugie, tytuł odnosi się także do tematyki prac – serii portretów pięknych kobiet, w której autor pokazuje swoje spojrzenie na każdą z nich, a także na postrzeganie kobiecości w sensie ogólnym.
„Monofobia” Magdalena Kańska
„Perspektywa” Michał Włoch
Pół kroku w prawo, lekki skłon, a może wyskok? Te czynniki bardzo często decydują o tym czy zdjęcie jest świetne czy może tylko dostateczne. Oglądając fotografie w galerii nie zdajemy sobie sprawy z mnogości drobiazgów, które składają się na końcowy rezultat. Nie widzimy osób, które pomagały tworzyć dzieło, nie znamy sposobu ich działania, nie zdajemy sobie sprawy ze stopnia zaawansowania projektu. Wystawa „Perspektywa” pozwoli Ci wykonać kilka kroków wstecz i zobaczyć to, czego normalnie nie widać.
„Inside World” Monika Gmurczyk
Wystawa opowiada o myślach, które codziennie przewijają się przez naszą głowę. W obawie przed niespodziewaną reakcja ze strony innych, nie chcemy dzielić się naszymi spostrzeżeniami nawet z najbardziej zaufanymi osobami.
Spośród wszelkich myśli, te wydające się na pozór absurdalne, czy też wywołujące pewien rodzaj dyskomfortu, pozostają skrywane, lub spychane na tył naszej pamięci.
Zdjęcia pokazują ucieczkę w wyimaginowany świat, w którym nic nam nie grozi, w którym jesteśmy z dala od wszystkiego co nas otacza, który pomaga nam przetrwać każdy dzień, niezależnie od tego jak bardzo
wydaje nam się on trudny.
„Sku is not a limit” Olga Firszt
„Sky is not a limit” to osiem fotografii, osiem planet Układu Słonecznego i osiem kobiet. Każda kobieta to inna planeta i osobne zdjęcie. Fotografia portretowa z wykorzystaniem rzutnika, poprzez, który struktury danych planet pojawiają się na kobietach.
„Norway. On My Way” Sabina Sabat
„Dance de l ‚ame” Sarah Woelke
„DSM-IV 301.81” Jacek Szopik
Cykl fotografii jest próbą definicji współczesnego Narcyza oraz odpowiedzią na pytanie, czy ma on więcej wspólnego ze swoim mitycznym pierwowzorem, czy raczej bliżej mu do definiowanych przez psychiatrię zaburzeń osobowości. Za czym tęskni współczesny Narcyz ? Co kryje się za posągową maską obojętności i poczucia własnego znaczenia, którą przywdziewa na co dzień? Autor cyklu nie daje wyraźnej odpowiedzi, pozostawia wielość interpretacji dla odbiorcy i pozwala każdemu samodzielnie zrekonstruować własny mit o Narcyzie.